substancji psychotropowych przyczyniające się w znacznym stopniu do powstania wypadku przy pracy (wskazać dowody, a w przypadku odmowy przez poszkodowanego poddania się badaniom na zawartość tych substancji w organizmie – zamieścić informację o tym fakcie):4) 6. Skutki wypadku dla poszkodowanego (rodzaj i umiejscowienie urazu) W wielu firmach funkcjonują zakładowe zasady dokonywania zgłoszeń – zawiadomienia o wypadku przy pracy. Najczęściej mówią one o formie pisemnej zgłoszenia wypadku , w ramach którego poszkodowany pracownik opisuje, na ile to możliwe, szczegółowo okoliczności i przebieg zdarzenia. Ministrów z 1.7.2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz.U. Nr 105, poz. 870). Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku jest przeprowadzane „z urzędu” i nie jest do tego potrzebny żaden wniosek od poszkodowanego lub świadka wypadku skierowany do pracodawcy. Postępowanie Statystyczną kartę wypadku przy pracy Z-KW wypełnia się na podstawie: - zatwierdzonego protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, w którym stwierdzono, że wypadek jest wypadkiem przy pracy lub wypadkiem traktowanym na równi z wypadkiem przy pracy, sporządzonego według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 237 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca Możliwość dochodzenia odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych przez ubezpieczonego przewidziana została w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, Dz.U. 2002 Nr 199 poz. 1673 [zwanej dalej: „ustawą o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych]. Służy ona określeniu szkody czy doznanego uszczerbku na zdrowiu, którego doznaliśmy. Kartę wypadku wypełnia się w nieprzekraczanym czasie 14 dni od momentu jego wystąpienia. Dotyczy ona jednak osób zatrudnionych na umowie innej niż umowa o pracę, dzieci w czasie nauki szkolnej oraz poza nią, jak również wyjazdów. PAMIĘTAJ. 23.01.2009 ARCHIWALNY. Pytanie: Co powinny zawierać druki wyjaśnień poszkodowanego w wypadku przy pracy i informacji świadka wypadku? Autor: Jan M. Pióro. specjalista z zakresu prawa pracy, biegły sądowy w dziedzinie bhp. przy Sądzie Okręgowym w Warszawie. Zaświadczenie o stanie zdrowia poszkodowanego - druk N9; Wniosek do ZUS o odszkodowanie; Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy) I. Do czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku pracodawca ma obowiązek zabezpieczyć Zgłoszenia wypadku w pracy (formularz ZUS Z-3) – dostępny w oddziałach ZUS lub na stronie internetowej ZUS; Oryginału zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego wypadek w pracy; Informacji dotyczących zakładu pracy, takich jak nazwa i adres firmy, numer REGON, NIP; Kserokopii umowy o pracę lub innego dokumentu potwierdzającego Dochodzenie odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu możliwe jest w przypadku powstania szkody na osobie będącej skutkiem m.in.: wypadku komunikacyjnego, wypadku przy pracy, za który odpowiedzialność ponosi pracodawca, zawinionego błędu medycznego czy też wypadku przy pracy w rolnictwie. 7jJG. ATEST 6/2022 Zeznania w związku z wypadkiem przy pracy Czytelnik nadesłał następujące pytanie: Na stronie internetowej Ministerstwa Gospodarki i Pracy jest zakładka "Listy do ministerstwa". Ludzie zadają pytania, resort odpowiada. Znalazłem tam taki tekst (sprzed paru miesięcy, bo z 29 października 2004 r.): Czy osoby, które są przesłuchiwane w związku z wypadkiem przy pracy mają prawo do odmówienia składania zeznań przed Komisją Wypadkową? Osoba przesłuchiwana przez zespół powypadkowy w związku z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy - w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia r. w sprawie ustalania okoliczno (DzU nr 115, poz. 744 i DzU z 2004 r. nr 14, poz. 117) - powinna udzielić wyczerpujących i zgodnych z prawdą odpowiedzi dotyczących zaistniałego zdarzenia, którego była świadkiem. Zważyć należy, iż świadkami wypadku przy pracy są zazwyczaj pracownicy danego zakładu. Ciążą na nich określone obowiązki, wynikające z przepisów kodeksu pracy - art. 100 pkt 4 i pkt 6 i oraz art. 211 pkt 7. Zespół powypadkowy nie ma jednakże prawnych możliwości egzekwowania wyjaśnień od świadka wypadku przy pracy. Przepisy kodeksu pracy, a tym bardziej przepisy aktu prawnego rangi podstawowej nie dają bowiem uprawnień zespołowi powypadkowemu do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej osoby zeznającej nieprawdę lub odmawiającej składania wyjaśnień. Z brzmienia art. 233 § 1 kodeksu karnego wynika, że taka odpowiedzialność może powstać jedynie w trakcie postępowania sądowego lub innego postępowania prowadzonego na podstawie ustawy. Nie będzie nim zatem postępowanie powypadkowe prowadzone na podstawie przywołanego rozporządzenia i wyczerpująco uregulowane jego przepisami. Tymczasem przepisy, powołanego przez autora odpowiedzi, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (DzU nr 115, poz. 744, ze zm.) stanowią: § 6. 1. Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku zespół powypadkowy jest obowiązany przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypad­ku, a w szczególności: (...) 4) przesłuchać świadków wypadku, (...) 2. Przed przesłuchaniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, zespół powypadkowy uprzedza świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. O wyjaśnienie powstałej sprzeczności redakcja zwróciła się do Jerzego Kowalskiego, Dyrektora Departamentu Warunków Pracy w Ministerstwie Gospodarki i Pracy. Oto odpowiedź, jaką otrzymaliśmy. Pragnę uprzejmie wyjaśnić, że poruszony w Państwa piśmie problem był przez nas rozważany i konsultowany z Ministerstwem Sprawiedliwości. Uznano, iż uregulowania zawarte w § 6 ust. 1 p. 4 oraz ust. 2 - dotychczas funkcjonujące w przywołanym rozporządzeniu z dn. Rady Ministrów - nie znajdują uzasadnienia prawnego, ponieważ nie są kreowane przez ustawę. Wymóg taki bowiem stawia unormowanie art. 233 § 1 Kodeksu Karnego. W świetle powyższego stosowanie tych przepisów jest zatem bezzasadne. Dlatego też na stronach internetowych MGiP zamieszczono wyjaśnienia (cytowane w Państwa piśmie) dotyczące tej materii. Przy najbliższej nowelizacji omawianego rozporządzenia przepisy te zostaną odpowiednio zmienione. Izabella Latoszekz-ca Dyrektora Departamentu Dodaj swój komentarz behapert: W postępowaniu powypadkowym powinny mieć zastosowanie przepisy prawa karnego procesowego(kpk) co może zapobiegać wyludzeniom nienależnych świadczeń(odszkodowań, rent, zasilków).Przepisy i procedury w tym zakresie muszą ulec zmianom zyskując rangę ustawy lub znależć się w ustawie o ubezpieczeniu spolecznym z tytulu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (2005-06-01) Witek: Tryb i sposób sporządzania protokołu powypadkowego, winien być uregulowany w ustawie, a sankcje, za składanie niezgodnych ze stanem faktycznym zeznań, wynikć powinny z kk. Skoro protokół powypadkowy, jest tym dokumentem z którego wynikają późniejsze, ewentualne, prawa do świadczeń określonego rodzaju, wynikające z innych ustaw, to i tryb jego sporządzania winien być określony w ustawie. Wszak, snkcje karne mogą wynikać jedynie z ustaw i być przez nie nakładane na obywateli. (2005-07-23) Sentil: Ale się chłopaki nawymądrzali... Powiedzieli co wiedzieli i zadowoleni :D (2017-09-29) Dodaj swój komentarz Zgodnie z art. 211 ustawy z r. – Kodeks pracy ( z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) pracownik jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku. Podobny obowiązek przewiduje § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy ( Nr 105, poz. 870). Zgodnie z tym przepisem pracownik, który uległ wypadkowi, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala, powinien poinformować niezwłocznie o wypadku swojego przełożonego. Zawiadomienie o wypadku przy pracy może sporządzić: poszkodowany, przełożony pracownika lub świadek wypadku. Zawiadomienie o wypadku w pracy Przepisy nie regulują formy zawiadomienia. Powinno ono zawierać: 1) nagłówek - dane zgłaszającego: a) imię, nazwisko zawiadamiającego b) miejscowość, data c) adres zamieszkania d) numer telefonu 2) dane poszkodowanego i najważniejsze fakty: a) imię, nazwisko poszkodowanego b) data, godzina wypadku c) miejsce wypadku d) skutki e) dane świadka(ów): imię, nazwisko, adres zamieszkania, numer telefonu 3) miejsce prawne wypadku do wyboru : a) w pracy b) lub z pracy w drodze do pracy c) w delegacji d) w innych okolicznościach 4) opis okoliczności wypadku. a) podpis osoby zawiadamiającej. Zobacz także: Protokół powypadkowy zatwierdza pracodawca>> Przy rutynowym działaniu zgłoszenie wypadku powinno nastąpić niezwłocznie. W braku ustawowej definicji pojęcia „niezwłocznie”, tłumaczy się je zwykle jako „bez zbędnej zwłoki”. Jednakże niepoinformowanie przełożonego o zaistniałym wypadku lub poinformowanie go po upływie dłuższego czasu od zdarzenia nie może mieć wpływu na podjęcie przez niego działań mających na celu ustalenie przyczyn i okoliczności wypadku. Nie może również pozbawić zainteresowanego pracownika lub jego rodziny prawa dochodzenia ustalenia, że zdarzenie miało charakter wypadku przy pracy. Zobacz także: Nagły przypadek medyczny jako wypadek przy pracy>> Orzecznictwo Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z r., II UKN 290/98, OSNP 1999, nr 24, poz. 793 niezgłoszenie pracodawcy w sposób niezwłoczny wypadku przez poszkodowanego pracownika nie uzasadnia odmowy uznania zdarzenia za wypadek przy pracy. Podobnie w wyroku z r., II UKN 702/99, OSNP 2002, nr 6, poz. 143 Sąd Najwyższy uznał, że niepoinformowanie przełożonego o wypadku bezpośrednio po zdarzeniu nie pozbawia pracownika prawa żądania ustalenia, że miało ono charakter wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy wypadkowej z dnia 12 czerwca 1975 r. Zaniechanie powiadomienia przełożonego o wypadku lub zagrożeniu lub dokonanie tego z nieuzasadnioną zwłoką, jako naruszenie podstawowych obowiązków może skutkować dla pracownika odpowiedzialnością porządkową, czyli upomnieniem, naganą lub karą pieniężną. Najlepszym rozwiązaniem byłoby wydanie przez pracodawcę zarządzenia dotyczącego ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, w którym ustali się procedurę powiadamiania o zdarzeniu wypadkowym. Zobacz także: Kiedy należy wszcząć postępowanie powypadkowe?>> Więcej na ten temat w Serwisie BHP. Czy roszczenie o ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy podlega przedawnieniu? Poszkodowany w wypadku przy pracy, w razie nie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku w przewidzianej procedurą formie, ma prawo sam wystąpić do Sądu Pracy z żądaniem takiego ustalenia. Podstawą prawną roszczenia jest art. 189 Kodeksu postępowania cywilnego, przy czym roszczenie o to ustalenie będące sprawą związaną ze stosunkiem pracy, nie podlega przedawnieniu na podstawie art. 291 § 1 K. p. (por. wyrok SN z dnia 16 marca 1999 r. II UKN 510)98, OSNP z 2000 r. Nr 9, poz. 366). W konsekwencji, upływ czasu dla celów żądania sporządzenia protokołu powypadkowego, z punktu widzenia przedawnienia roszczeń nie ma znaczenia. Nie oznacza to jednak, że upływ czasu jest dla takiej sprawy zupełnie nieistotny. Owszem, ma on zasadnicze znaczenie w sferze możliwości precyzyjnego odtworzenia zdarzenia. Z tego punktu widzenia należy pamiętać, że ustawodawca nakłada na każdego pracownika a także poszkodowanego obowiązek niezwłocznego zgłoszenia wypadku przy pracy (zob. art. 211 pkt 6 K. p.). Brak konsekwencji w sferze przedawnienia roszczeń eliminuje więc możliwość uchylenia się pracodawcy od obowiązku sporządzenia protokołu powypadkowego, czyli od obowiązku przewidzianego w art. 234 § 1 K. p. Dla poszkodowanego upływ czasu przynosi niekorzystne skutki w sferze zatarcia śladów i dowodów świadczących o tym, że dane zdarzenie miało miejsce i że było wypadkiem przy pracy. Brak instytucji przedawnienia w omawianym zakresie trzeba więc uznać z punktu widzenia interesów poszkodowanego pracownika, jako element dający możliwość żądania uznania wypadku przy pracy w sprawach zupełnie wyjątkowych, w szczególności wówczas kiedy okoliczności negatywnie zdrowotne związane z wypadkiem przy pracy zaistniały dopiero w odległym czasie po zdarzeniu wypadkowym a samo zdarzenie było na tyle błahe, że pracownik nie mógł przewidzieć negatywnych jego skutków. Moment ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy może mieć także znaczenie w zakresie dochodzenia roszczeń poza ubezpieczeniowych, a to z uwagi na obowiązujące w tym zakresie terminy przedawnienia tych roszczeń. Reasumując, roszczenie o ustalenie, że dany wypadek był wypadkiem przy pracy nie podlega przedawnieniu, natomiast instytucji przedawnienia podlegają roszczenia związane z tym zdarzeniem. W zależności od tego czy roszczenia odszkodowawcze związane z wypadkiem będą dochodzone od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych czy od pracodawcy, w zakresie wykraczającym poza odpowiedzialność ZUS, terminy przedawnienia tych roszczeń będą wynikać albo z przepisów ubezpieczeniowych albo z art. 291 Kodeksu pracy (por. też T. Nycz „Przedawnienie roszczeń wypadkowych” część 1,2 i 3, Atest-Ochrona Pracy 2003 nr 10, nr 11 i nr 12). Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼